M

Angela Miechowska

JĘZYK POLSKI

Jeśli nie możecie mnie znaleźć w szkole, to zapewne jestem teraz na próbie spektaklu, albo biegnę na pociąg w daleką podróż, mogę też wpatrywać się w srebrny ekran kinowy, lub po prostu zaczytuję się w ulubionej książce. Nauczanie języka polskiego to wspólny mianownik dla wszystkich moich pasji. Dlatego nie zdziwcie się, jeśli na naszych zajęciach odpłyniemy w świat sztuki, filmu, muzyki i teatru. Literatura będzie dla nas pretekstem do próby zrozumienia historii i rozmów o otaczającej nas rzeczywistości. Przekonałam się, że szkolna ławka dość szybko staje się zbyt ciasna dla ciekawych świata uczniów, zatem bardzo często przenoszę zajęcia na deski teatru, do muzeów, galerii i miejsc, które nadal noszą ślady fascynującej przeszłości. Rola nauczyciela przypomina trochę zawód aktora, ale potrafię także uważnie słuchać moich uczniów i szukać z nimi wspólnych rozwiązań, dlatego nie mogę się już doczekać Waszych pomysłów!

dr Marlena Wilczak

NAUCZYCIELKA JĘZYKA POLSKIEGO, KOORDYNATORKA ZESPOŁU TUTORSKIEGO

Swoją przygodę z edukacją zaczęłam sześć lat temu, gdy zdecydowałam się zapisać do Szkoły Edukacji Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności. Wcześniej związana byłam z kulturą francuską i podążałam ścieżką naukową, realizując doktorat na Uniwersytecie Warszawskim i Sorbonne Université. Interesowała mnie antropologia literatury i studia nad wykorzystaniem dziedzictwa muzealnego. Jednak praca w szkole pochłonęła mnie bez reszty i wszystko to, co z nią związane: motywowanie, inspirowanie, cieszenie się z sukcesów i pomoc w trudnościach. Pracę z tekstami traktuję jako przyczynek do zastanowienia się nad uniwersalnymi motywami obecnymi we współczesnej kulturze. Liczy się dla mnie rozwijanie umiejętności praktycznych, które pozwalają na świadome i krytyczne uczestnictwo w życiu społecznym i kulturalnym. W praktyce dydaktycznej najważniejsze jest dla mnie dawanie przestrzeni do indywidualnych wyborów oraz swobodnego wyrażania refleksji, wątpliwości i zachwytów. Zdarza mi się pisać o współczesnej polskiej literaturze dla Francuzów, a w czasie wolnym lubię wyjechać z miasta i wędrować po górach.
 

Weronika Kamińska

JĘZYK POLSKI

Dlaczego zdecydowałam się zostać polonistką? Bo czuję, że czytanie jest cenne, otwiera mi ono oczy na różnorodność, zmienność, na świat wewnętrzny postaci. Literatura pokazuje mi jak kiedyś, ktoś inny myślał o życiu, czy też jakie miał fantazje o rzeczywistości. Wyrywa mnie z mojego obecnego doświadczenia. Pozwala mi znaleźć się na chwilę w zupełnie innej sytuacji, oderwać się od tego co tu i teraz, bym potem mogła z odświeżonym umysłem, nowymi soczewkami wrócić do mojej codziennościi... spojrzeć na nią odrobinę inaczej. Chciałabym, żeby to doświadczenie stało się także udziałem moich  uczniów. Jestem absolwentką studiów licencjackich z filologii polskiej (specjalność: kultura i literatura polska w perspektywie europejskiej i światowej) na Uniwersytecie Warszawskim oraz z polonistyki nauczycielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiowałam również religioznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim,  było niezwykle ubogacającym doświadczeniem, dającym mi wgląd w odległe kultury i tradycje.

W wolnym czasie bardzo lubię podróżować, szczególnie autostopem, gdyż zawiera się w tym pełne otwartości spotkanie z drugim człowiekiem. Na co dzień lubię praktykować jogę, próbowałam też afro
dance, a w przyszłości chciałabym zacząć swoją przygodę z tańcami brazylijskimi.

Agnieszka Mysiak-Wrzeszcz

WICEDYREKTORKA SZKOŁY

Bardzo lubię się uczyć i uczyć innych, dlatego swoją drogę zawodową związałam z edukacją. Od prawie 20 lat z pasją i zaangażowaniem pracuję w szkołach. Pracowałam i w podstawówkach, i w gimnazjum, ale od 2010 roku związałam się już ze szkołami średnimi. Prowadziłam zajęcia z języka polskiego, ale także byłam wychowawczynią kilku roczników, prowadziłam warsztaty literackie, zajęcia teatralne i filmowe, dyskusyjne kluby filmowe, koło literackie, szkolną gazetę.W Saskiej Szkole Realnej opiekuję się nauczycielami, współorganizuję pracę szkoły oraz prowadzę zajęcia ze specjalizacji Media-Art. Moim naturalnym środowiskiem jest szeroko rozumiany tekst. Nie tylko ten literacki, ale także wizualny. Film jest dla mnie równie ważnym tekstem kultury jak książka, a w różnych zakątkach świata zawsze zaglądam do muzeów i czerpię przyjemność z bycia wśród sztuki. Studiowałam na Uniwersytecie Warszawskim najpierw polonistykę, a później w ramach studiów międzywydziałowych (MISH) Artes Liberales i pedagogikę. Cenię sobie szerokie horyzonty i elastyczność poznawczą. Dla przyjemności gotuję, czytam, oglądam, podróżuję i rozmawiam z ludźmi. 

Magda Lipiec

JĘZYK POLSKI

Jestem absolwentką Polonistyki na UW oraz  - dzięki czteroletniemu stypendium Georga Sorosa – doktoranckiej SNS przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Mam również za sobą trzy rodzaje studiów podyplomowych  - Trenerka/Coach, Literatura dziecięca i młodzieżowa, Neuroróżnorodność w miejscu pracy  - oraz masę szkoleń metodycznych, przede wszystkim w dziedzinie oceniania kształtującego. Od lat propaguję je zresztą  - najpierw jako trenerka w ramach CEO, obecnie - mentorka w Szkole Edukacji UW. Za jedno z najważniejszych doświadczeń edukacyjnych ostatnich lat uważam jednak udział w programie Erasmus + „Polscy i rumuńscy pedagodzy na rzecz młodzieży ze środowisk defaworyzowanych” obejmującym szereg warsztatów i wizyt w szkołach Warszawy i Timisoary.
W literaturze fascynuje mnie przede wszystkim splot krytyki postkolonialnej z ekokrytyką pokazujący, że wyzyskiem zwierząt ludzkich, nieludzkich, a także roślin rządzą podobne mechanizmy myślenia i sprawowania władzy. Interesuje mnie także sztuka, ale raczej ta współczesna – od kilku lat współpracuję z MSN, przygotowując ścieżki i warsztaty edukacyjne dla szkół.
Jako nauczycielka staram się przede wszystkim budować bezpieczną przestrzeń, w której możliwe staje się robienie niebezpiecznych rzeczy: demaskowanie niewiedzy, testowanie hipotez, kwestionowanie informacji, twórcze pisanie i wnikliwe czytanie. Bliska jest mi pedagogika uciśnionych Paulo Freire wraz z wiarą, że edukacja to nie tylko przekazywanie wiedzy, ale także narzędzie transformacji społecznej.
A poza tym uwielbiam horrory, jogę oraz rozmowy (niekiedy bez słów) z psem Marcelem.

 

Prawdziwą nauczycielką jest ta, która używa siebie jako mostu
i zaprasza swoje uczennice, aby przeszły.
A potem,
gdy już dopomogła im przedostać się na drugi brzeg, z radością zapada się,
zachęcając je, aby zbudowały własny.
                                                                Nikos Kazantakis